تقدیمی بداهه سرایان به ساحت مقدس امام رضا (ع) 

امشب شب عید است و دلم غرق سرور است

مطروحه‌ی ما قافیه‌اش دوردودودور است!

مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن

این وزن بداهه‌ست عجب قافیه جور است

اقا دلمان خواست بیاییم به مشهد 

افسوس که دوراست ک دور است ک دور است ....

باید که ازینجا بفرستیم سلامی

لابد سرتان گرم حوائج و امور است

با کفش رَوی سوی حرم، شرط ادب نیست

نعلین درآور تو ز پا، وادی طور است

 روی حرمت جای من و حوض وکبوتر

زیر حرمت جایگه اهل قبور است

ای آنکه چو من مفلس و نا دار و گدایی

امشب رقم بخشش او فوق کرور است

سلطان جهان است ولی دیده گدا را

جانم به سلیمان که نظرهاش به مور است

درکم ز مقام تو کم است ای همه رحمت

حاجات ولی بیشتر از حد وفور است!

آب حرم حضرت معصومه شبیه

آب حرمت هست کمی البته شور است

تا بوده همین بوده و تاهست همین است 

ای عمه ی سادات دلم نقطه ی کور است

 اهو نه ولی صید شدم بهر ضمانت...

این صید ولی ماهی ازاد و کپور است ...

اقا به خدا شاعری ما به ازینست

این قافیه هامان همه اش سخت و به زور است

من کفتر بامت شوم و فکر کنم که

من صیدم و بام حرمت هم همه تور است ...

 انقدر همه جعفر طیار بخواندند

صحن رضوی غرق ملایک و طیور است

ایقه تو حرم کفتروکا پر مزنن که

جایی برا این ممّدُک عین چوغور است؟!

در صحن کمی بر لبه ی حوض نشستم

احساس نمودم لبه ی حوض نمور است

هرجا متوقف شده ام در حرمت گفت 

خادم که برو ! آی ! برو... جای عبور است ...

کل حرمت پر شده از سیل محبان 

کرد و لر و ترک و عرب و گیلک بور است

یک عالمه مهمان، همه از دم گله دارند...

ای جان...چقدر صاحب این خانه صبور است

در بارگهش گم نشود ، یک سر سوزن !

پیدا شده در "گمشده ها"یش به وفور است

چادر به کمر بسته زنی سوی ضریحت...

می آید و میترسم ازو بس که غیور است...

 کوتاهی دست من و رویای ضریحت...

صد حیف ک این زائرتان اهل قصور است

طالب نشدی باز مرا ضامن آهو 

در مسلک ما این حرکت عین قصور است

شایسته نباشد بر ِ او شکوه نمایم 

هر چند دلم خسته و پا بر لب گور است

 بر مرمر صحنت چقدر سر سره رفتم:

این کودکی دخترکی شاد و شرور است

روشن بنمایید که مطروحه‌ی امشب

طنز است و یا منقبت حضرت نور است؟؟

از باب ادب، یک دو سه بیتی چو بگفتیم

باقیش همه طنز و پر از نکته‌ی شور است

وقت است دگر عرض ارادت بشود ،طنز

ای طبع بیا گل بنما وقت ظهور است

در کاغذ حاجات نوشته ست جوانی

:اقا طلبم یک زن خوش چهره ی بور است

زن ها همه دراین حرم از ذوق بمیرند

ازبس همه اش شیشه و الماس و بلور است

ما درس سحر در ره میخانه نهادیم

چون فاصله‌‌‌ از میکده تا مدرسه دور است

صد بیت بگفتیم و بسی کیف نمودیم 

این مغز تهی هم چقدر گنگ و قطورست

بداهه سرایان :

مهدی پرنیان ،سیدمحمد حسینی،ریحانه ابوترابی،طیبه خوش لهجه،افسانه بختیاری نژاد

سوم شهریور94